این کتاب پژوهشی فلسفی دربارۀ معنا و چیستیِ زیبایی در هنر و زندگیِ روزمره است. پژوهشی فلسفی است، اما بی‌آن‌که خواننده را در فضای انتزاعیِ تحلیل‌های فلسفی‌ـ‌منطقی به این سو و آن سو بکشاند و هاج و واج بر جای بگذارد. نهاماس، نویسندۀ این کتاب، در تحلیل‌های خود از فیلسوفان و نویسندگان و شاعران و نقاشانِ بزرگِ مغرب‌زمین مدد می‌گیرد، اما کاری بسیار فراتر از بازگوییِ قابلِ فهمِ دیدگاه‌های آن‌ها انجام می‌دهد: هدفِ او این نیست که با توشه‌ای از نظریاتِ فلسفی دربارۀ زیبایی، سراغِ تحلیلِ آثاری هنری و اشیاءِ طبیعیِ زیبا برود؛ به‌عکس، می‌کوشد با دریافت‌ها و ادراک‌های مستقیمِ خویش از زیبایی، حتی در صحت و سقمِ آن نظریه‌ها چون و چرا کند. در این کتاب به‌طرزی ملموس و خودمانی با پدیده‌های آشنا و مأنوس زندگی برخورد و مراوده‌ای عمیق‌تر (و می‌شود گفت فلسفی) پیدا می‌کنیم و (شاید) می‌آموزیم که زیبایی نه فقط در هنرها و طبیعت، بلکه در همین نزدیکی‌ها هم رخ نشان می‌دهد به شرطی که چشمی برای دیدنِ آن‌ها و گوشی برای شنیدنِ آن‌ها داشته باشیم.